Fuck The Facts – Pleine Noirceur

Geschreven door op 24-11-2020 om 18:50.

Na een periode van vijf jaar radiostilte is het drietal van Fuck The Facts weer actueel. De Canadezen draaien al sinds 1997 mee en deelden in het verleden het podium met meerdere grote namen als Napalm Death, Brutal Truth, Black Dahlia Murder en Cryptopsy. Zelf kwam ik in aanraking met deze band in 2003 en nadien ben ik het trio uit het oog verloren. Ondergetekende was toch echt in de veronderstelling dat het gezelschap de strijdbijl al lang en breed had begraven, maar niets blijkt minder waar te zijn. Pleine Noirceur is alweer de veertiende release in de discografie van Fuck The Facts. Als de kippen was ik erbij om deze release van wat luisterbeurten en een review te voorzien.

De band klinkt anno 2020 een stuk bedachtzamer en volwassener. Pleine Noirceur ademt die kwaliteiten en Fuck The Facts geeft in zijn persblad ook te kennen dat er bewust de tijd is genomen om deze plaat te complementeren. Dat het gezelschap ook in zijn muziek de kaders breder uitzet en lang geen grindcore pur-sang meer speelt blijkt uit de verrassende keuze van de eerste zes nummers op deze plaat. Starten met het langste nummer is een gewaagde stap die goed uit blijkt te pakken. Doubt, Fear, Neglect bevat een spannende opbouw en weet te bekoren, waarna het felle Ailleurs er met zijn anderhalve minuut lijnrecht tegenover staat en waaruit blijkt dat het label van grindcore nog steeds kloppend is. Met Pleine Noirceur, dat gevolgd wordt door het nummer Aube, flikt het trio dat trucje nog eens, hoewel Aube slechts een opvuller is. Tijdens Pleine Noirceur klinken de gitaarpartijen lekker shoegaze terwijl we ook blastende drums en felle krijszang van vocaliste Mel Mongeon horen. Haar stem is nog steeds uit duizenden te herkennen en topt het resultaat af met een absolute meerwaarde. Sans Lumière en Sans Rancines blijken samen een dodelijke combinatie te zijn met een experimentele veelzijdigheid. Explosieve uitspattingen, overstuurde gitaarpartijen en plotselinge tempowisselingen laten horen waar Fuck The Facts voor staat.

Vervolgens is het gedaan met de kortere tracks en horen we met het uitgesponnen Everything I Love Is Ending en het groovende Dropping Like Flies wat meer stijl-georiënteerde tracks. Het einde van dit album is daarmee niet persé beter dan het eerste gedeelte. Dropping Like Flies bevat dreigende en beklijvende deathmetalriffs en weet daarmee te overtuigen. Meer dan het label ‘goed’ kunnen we er weliswaar niet van maken, want memorabel is het allemaal zeer zeker niet. De flirt met meerdere stijlen in Labandon pakt gelukkig wat beter uit, maar daarentegen bieden An Ending en Dying Light weinig tot niets. Onderaan de streep zorgt Pleine Noirceur dus voor een wisselvallig resultaat dat verklaart waarom ik Fuck The Facts destijds uit het oog verloor. De Canadezen schrijven enkele sterke nummers maar floreren lang niet over de gehele breedte.

Score:

69/100

Label:

Noise Salvation, 2020

Tracklisting:

  1. Doubt, Fear, Neglect
  2. Ailleurs
  3. Pleine Noirceur
  4. Aube
  5. Sans Lumière
  6. Sans Rancines
  7. Everything I Love Is Ending
  8. A Dying Light
  9. Dropping Like Flies
  10. Labandon
  11. An Ending
  12. _cide

Line-up:

  • Mel Mongeon – Vocalen
  • Topon Das – Gitarist
  • Mathieu Vilandré – Drums

Links: