‘Speel het racisme de wereld uit’

Amsterdam is al bijna tien jaar officieel een ‘superdiverse stad’. Sinds 2011 heeft meer dan de helft van de Amsterdammers een migratieachtergrond. Onder Amsterdammers die jonger zijn dan 15 jaar is dat zelfs bij twee derde het geval. De stad verandert zo, net als vele andere Nederlandse steden, razendsnel.

De realiteit is dat ons land en met name onze steden feitelijk divers en multicultureel zijn. Dat is een feit waar alle politici en Nederlanders aan moeten geloven. De grote uitdaging is dan vooral hoe we als multiculturele samenleving de door iedereen gewenste saamhorigheid, liefde en plezier behouden of creëren.

Buiten ontmoeten

Superdiversiteit klinkt mooi, maar het staat ook symbool voor grote uitdagingen. Zoals op cultureel gebied, waarin de kans op polarisatie en racisme tussen verschillende groepen en individuele Amsterdammers toeneemt. Er zijn gelukkig verschillende manieren om in een superdiverse stad tot saamhorigheid, verbinding en vertrouwen te komen. Eén van de belangrijkste manieren is door het smeden van diverse vriendengroepen. Daar kunnen we op jonge leeftijd op een speelse manier mee beginnen.

In 2013 schreven drie onderzoekers in het boek Superdiversiteit: een nieuwe visie op integratie: ‘Degenen die de meest diverse vriendengroep hebben en met name diegenen die de grootste culturele afstanden overbruggen, ervaren de diversiteit van de stad het minst als bedreiging. Zij identificeren zich sterker met hun stad, voelen zich prettiger en zij bewegen zich in het uitgaanscircuit, op de school van hun kinderen en op hun werk ook makkelijker. Zij doen dit overigens zonder dat zij hun eigen etnische achtergrond verloochenen of inruilen.’

Nieuwe vrienden ontmoet en maak je in de regel op school, op je werk, op een sportclub of via andere vrienden. Maar dat niet alleen. Kinderen ontmoeten elkaar ook op straat of een speelplek en maken tijdens het buitenspelen met elkaar kennis. Samen ontdekken ze het leven, beleven ze avonturen en zoeken ze de grenzen van hun vrijheid op. Spelenderwijs maken ze vrienden voor het leven. Betekenisvolle vriendschappen die decennia kunnen blijven bestaan.

Helaas is het niet zo dat kinderen uit verschillende (sub)culturen elkaar van nature buiten ontmoeten. De speelplek en daardoor ook de vriendenkring is doorgaans een afspiegeling van de buurt rondom de speelplek.

Bruggen bouwen

Wij kunnen hier als volwassenen en ouders de kinderen een handje helpen, door te stimuleren dat kinderen buitenspelen met kinderen die op het eerste oog anders lijken te zijn dan zijzelf of uit een ander sociaal milieu komen. Laat ze op jonge leeftijd ook eens over de vloer komen bij een vriendje met een Marokkaanse, Turkse of Surinaamse achtergrond.

Zo verrijk je de wereld van je kinderen en maak je ze klaar voor de moderne, multiculturele samenleving waar een kleine 25 procent een migratieachtergrond heeft, en in een superdiverse stad als Amsterdam meer dan 50 procent.

Zo vormen we wereldburgers die bruggen weten te bouwen om ons land voor iedereen veiliger, gezelliger en ‘inclusiever’ te maken. Polarisatie en racisme is aangeleerd en kan worden afgeleerd, maar zou het niet fijner zijn om kinderen niet racisme, maar menselijke liefde aan te leren?

Een betere wereld begint daarom met samen buitenspelen. Buiten in de speeltuin, in de natuur of gewoon op straat kun je als kind andere kinderen ontmoeten. Ouders spelen een grote rol in het stimuleren of afremmen van de keuze van de speelmaatjes. Kinderen die willen buitenspelen, hebben vriendjes nodig met dezelfde speelinteresse en enthousiasme – niet met dezelfde huidskleur. Spelenderwijs maak je vrienden voor het leven, met avontuurlijke speelherinneringen als gezamenlijk bindmiddel. Polarisatie en racisme kunnen we de wereld uit krijgen. Samen. Door buiten te spelen.

Speel jij mee?