‘Grote kans dat er in Griekenland, Spanje of op de Azoren nog ergens stenen van mij liggen.’’ Mathilde Schuijl uit Midsland lacht hardop bij dit idee. De 44-jarige Terschellingse neemt al jaren acrylstiften mee op vakantie om kleine keien mee in te kleuren. ,,Ik hou van tekenen. En dat kan natuurlijk ook gewoon op papier. Maar waar laat je dan al je tekeningen?’’

De kiezelstenen die Mathilde beschilderde met haar stiften liet ze achter op haar vakantiebestemmingen om ze door zomaar iemand gevonden te laten worden. ,,Ik was altijd wel nieuwsgierig: wie zou ze meegenomen hebben, waar zijn ze gebleven? Ik hoopte dat de stenen de vinder blij zou maken. Maar dat wist je natuurlijk nooit.’’

Happy Stones Terschelling

Wat Mathilde ook niet wist, was dat er wereldwijd veel meer mensen aan ‘rockpainting’ doen. ,,Ik had al die jaren nooit bedacht dat hier hele volksstammen mee bezig zijn.’’ Dat ontdekte ze pas vorig jaar, op Facebook. Per toeval stuitte ze op de pagina’s zoals die van Kindness Rocks - Worldwide ( 16.500 leden), Kei Tof (32.500 leden) en NL Rocks (ruim 7000 leden).

Op deze pagina’s delen mensen hun creaties én hun vondsten. ,,Het is natuurlijk heel leuk dat je kunt zien waar je stenen blijven. Dus ik dacht afgelopen zomer; ik maak ook een pagina. Want in het Noorden was het toen nog niet zo heel erg bekend. Dus ik heb eerst een voorraadje van dertig stenen gemaakt en die op het eiland verstopt.’’

‘Happy Stones Terschelling’ begon in september met een paar bekenden en telt inmiddels 1500 leden. Het idee is dat de vinder van een happy stone, gemaakt en weggelegd op Terschelling, een berichtje en eventueel een foto achterlaat op de pagina. Diegene mag zijn vondst houden of een nieuwe bestemming geven, ergens op het eiland of op het vasteland om zo ,,van de stenen echte zwerfkeien te maken’’.

De tekst gaat verder onder de foto.

‘Sneller blij met kleine dingen’

Mathildes initiatief inspireerde eilandgangers uit heel Nederland om eenmaal thuis ook zo’n pagina te beginnen. Dat gebeurde in Friesland onder meer in Leeuwarden, Lemmer, Harlingen, Harkema, Akkrum en Grou. ,,Ik lees in de berichten hierover vaak dat mensen het idee hebben opgepikt op Terschelling en er thuis ook mee begonnen zijn. Hartstikke leuk natuurlijk, maar het is niet zo dat ik de bedenker van ‘rockpainting’ ben.’’

Dat het zo’n rage is geworden, verbaast Mathilde niet. ,,Het oorspronkelijke idee, dat mensen er spontaan en onverwacht eentje vinden, is uitgelopen op een soort stenenjacht. Maar dat is begrijpelijk, want in deze tijd van beperkingen waarin je nog wel wandelen mag, is stenen zoeken een superleuke bezigheid. Mensen zijn nu ook sneller blij met kleine dingen. Ik kreeg laatst een privébericht van iemand die schreef: ‘Ik voelde me zo gewenst toen ik die steen vond’. Dus wat voor mij gewoon een steen is, is voor een ander heel betekenisvol.’’

Mathilde heeft ondertussen al zo’n driehonderd happy stones versierd. ,,Als ik zin heb om te tekenen, maak ik er een paar. Soms twee op een avond, soms vijf. Een kat of een luiaard tekenen, duurt iets langer dan een spreuk.’’ Volgens haar hoef je niet per se een tekentalent te zijn om mee te doen. ,,Iedere happy stone is goed, of deze nu gemaakt is door een kind of een echte kunstenaar.’’

‘Bloedfanatiek’

De 12-jarige Jenna Wiersma in Swichum is een van de velen die aangestoken is door het happy-stonevirus. ,,Mijn moeder heeft oppaskinderen in Grou en daar is het een rage.’’ Moeder Agnes: ,,Ze zijn daar bloedfanatiek.’’ Jenna, die grappige gezichten, Disney-figuren en M&M’s op de stenen schildert: ,,Ik vind het leuk om te doen. Vooral omdat ik anderen er blij mee kan maken. Veel mensen zijn in deze tijd toch verdrietiger dan anders.’’

Een serie foto’s van happy stones op Terschelling.