Hij steekt nog maar eens een stukje aas aan de haak van zijn hengel. Rob van Essen voelt zich op zijn gemak aan het Noordzeestrand van Midsland aan Zee.

Wat brengt je hier?

,,Mijn jeugd ligt hier. Ik kom al vijftig jaar op Terschelling. Mijn ouders hadden een caravan op camping Van Rees in Lies. Die plek hebben we nog steeds. Ieder jaar kom ik terug. Mijn moeder is nu 81 en zo lang het gaat neem ik haar nog ieder jaar twee weken mee; de andere twee weken ben ik hier alleen.”

Verveelt zo’n vast patroon nooit?

,,Ik ben voor mijn werk, een Japans metaalbedrijf, overal in de wereld geweest en heb overal ook wel vakantie gevierd, maar Terschelling is een tweede thuis. De camping is tamelijk spartaans, zonder veel voorzieningen. Dat vind ik heerlijk. Ik vis veel, alleen of met vrienden. Op zeebaars. Ohh, dat is zo lekker. Vroeger viste ik met mijn vader ook wel in de Waddenzee. Zetten we lijnen uit met honderd haken en dan had je de volgende dag tientallen vissen aan de haak. Maar daar is al het leven nu uit. Ook fiets ik wat rond. Vroeger kwam ik hier om te feesten en te drinken, nu kom ik voor mijn rust, haha.”

Wat maak je zoal mee op Terschelling?

,,Ik heb sinds kort een metaal-detector. Mag ik graag mee rondstruinen op het strand. Met Pasen maakte ik de caravan gereed voor dit seizoen en toen maakte ik even een rondje over de verlaten camping met de detector. Vond ik een gouden trouwring. Herman, 1960 staat er in. Een gouden vangst, haha. Ik heb mijn moeder gevraagd of ze ook een Herman kent. Ze zei van niet. Met behulp van de campingbaas probeer ik nu de eigenaar te achterhalen. Dat zou geweldig zijn. Die zal net als mijn moeder nu ook rond de tachtig moeten zijn.”