Το δημόσιο σύστημα υγείας είναι δεμένο με τη μοίρα της Φ. Γεννηματά. Ο πατέρας της, Γιώργος Γεννηματάς, ταυτίστηκε πολιτικά με τη δημιουργία του, η ίδια έδινε πάντα προτεραιότητα στη στήριξή του, τιμώντας την κληρονομιά που παρέλαβε, και έδωσε την τελευταία της μάχη με τον καρκίνο στον “Ευαγγελισμό”.

Οι συνεργάτες της έχουν να το λένε πόσο ενημερωμένη ήταν για την κατάσταση του ΕΣΥ, πόσο  νοιαζόταν για τους υγειονομικούς και πόσο απαιτητική ήταν από τα στελέχη του ΚΙΝΑΛ για τη συγκρότηση προτάσεων προς την κατεύθυνση της αναβάθμισης των υπηρεσιών δημόσιας υγείας με έμφαση στην αναδιοργάνωση της πρωτοβάθμιας φροντίδας.

Η συγκινησιακή φόρτιση που προκάλεσε ο θάνατός της έχει φέρει ηπιότητα στην πολιτική ζωή και ομοθυμία στο κοινοβούλιο. Η συνθήκη είναι κατάλληλη για να της αποδοθεί τιμή όχι με μεγάλα λόγια και συμβολικές πράξεις, αλλά με μια πολιτική πρωτοβουλία που να συνάδει με την προσωπικότητα, με τη ζωή και με την πορεία της στη δημόσια ζωή.

Ενα γενναίο βήμα για τη στήριξη των καρκινοπαθών, για την πρόληψη του καρκίνου και για την ενίσχυση του ΕΣΥ ώστε να μην υπάρχουν λίστες αναμονής για τις θεραπείες, να μην ταλαιπωρούνται οι ασθενείς για να αποκτήσουν πρόσβαση στα φάρμακα, να έχουν δωρεάν υπηρεσίες ψυχολογικής υποστήριξης και οικονομική ενίσχυση αν δεν μπορούν να εργαστούν, θα ήταν ο πιο ωραίος αποχαιρετισμός στην Φώφη Γεννηματά.

Η ίδια βασανίστηκε σκληρά από την ασθένεια που της στέρησε νωρίς τους γονείς της. Ανάλογη δοκιμασία περνούν χιλιάδες άνθρωποι που παλεύουν με τα ελλείμματα του δημόσιου συστήματος υγείας και υφίστανται συχνά απαράδεκτες καθυστερήσεις και δυσλειτουργίες στην περίθαλψή τους.

Αν αποφάσιζε η κυβέρνηση με τη στήριξη όλων των κομμάτων να κάνει μια γενναία τομή στην πολιτική δημόσιας υγείας, με το βλέμμα στραμμένο στους πλέον ευάλωτους ασθενείς, θα αποτελούσε μια ειλικρινή έκφραση σεβασμού στη μνήμη της Φώφης Γεννηματά. Και θα ήταν κάτι που θα διαρκούσε περισσότερο από το τηλεοπτικό πένθος για τον θάνατό της.