Op 24 maart stond Auke al op de foto in deze krant, al zag niemand hem. Kunstenares Klasiena Soepboer van Schiermonnikoog was nog in blijde verwachting van hem, en verbleef zolang met haar partner Wannes van der Veer in Appelscha. Ruim twee weken wachtten ze daar op de komst van hun eerste kindje, omdat bevallen op Schier niet mogelijk is.

'Ik had het liefst met mijn verloskundige en op een baarkruk willen bevallen'

Maar Auke had nog helemaal geen zin om zich te laten zien. ,,Op ons eigen verzoek hebben we na 41 weken en 3 dagen de bevalling laten opwekken’’, vertelt Soepboer vanaf Schiermonnikoog. Op woensdag 25 maart meldden ze zich in het UMCG in Groningen, waar ’s middags met een ballonnetje de druk op de baarmoeder werd opgevoerd. Donderdagmiddag kwam Auke ter wereld.

,,Dit was niet mijn droombevalling’’, vindt Soepboer. Het ziekenhuis was stil en bijna verlaten. Haar eigen verloskundige mocht vanwege corona niet mee het ziekenhuis in. ,,Dus word je overgedragen in voor jouw onbekende handen. Daarnaast lopen er verplegers met mondkapjes rond en weet je dat er een aantal coronapatiënten in het ziekenhuis zijn.’’ Ze hoopte vooral dat iedereen die naast haar bed stond gezond was. ,,Ik had het liefst met mijn verloskundige en op een baarkruk willen bevallen. Nu lag ik aan een computer, mijn hartslag werd gemeten, die van de baby werd gemeten…’’

Maar ze heeft niets dan lof voor het Groninger ziekenhuis. Van der Veer meende dat hij woensdagavond het ziekenhuis moest verlaten en was al op zoek naar een hotelkamer. ,,Maar ze hadden liever dat hij bleef. Om bij mij te kunnen zijn, maar ook omdat ze niet wilden dat hij een mogelijke besmetting mee het ziekenhuis in zou nemen.’’ Het tweetal was al twee weken in vrijwillige quarantaine in Appelscha geweest. ,,Hij mocht in een kolfkamer slapen.’’

Waar ze zich bovendien zorgen had gemaakt dat ze het UMCG zo snel mogelijk na de bevalling moest verlaten, was het personeel ook daarin coulant. ,,Ze hebben enkele testjes met Auke – omdat hij 9 pond (!) woog - versneld uitgevoerd. En we konden blijven totdat de boot ging.’’

De ouders van Van der Veer uit Bergen (Noord-Holland) wilden hun kleinkind heel graag zien, en overwogen in Groningen te komen kijken. ,,Maar er mag slechts één persoon bij de kersverse moeder, en dat was de partner. Ook is Wannes’ vader Paul huisarts. Dat is sowieso tricky.’’ Ze wierpen daarom een eerste blik op Auke in Lauwersoog, door de autoruit.

Soepboer: ,,Op Schier hadden de buren een ooievaar voor ons neergezet en ons huis versierd. Mijn ouders waren al twee weken in quarantaine, mijn broers hebben al die tijd hun boodschappen gedaan en die buiten op tafel neergezet. En toch wisten we niet wat we moesten doen. Van achter het raam hebben we Auke laten zien.’’

De Kraamvogel kon een kraamhulp vinden, die bereid was een week naar het eiland te komen. ,,Mijn ouders verhuren huisjes, dus we konden onderdak aanbieden. Een vrouw, wiens kinderen het huis uit zijn, wilde gelukkig wel een weekje naar het eiland.’’ Soepboer vond het fijn om te weten dat er ook na vier uur ’s middags iemand in de buurt was om hulp te verlenen. ,,Al was dat niet nodig.’’

,,Het is gek’’, vindt Soepboer. Theaterman Van der Veer is door de coronacrisis zijn werk bij het Holland Festival kwijt en dat is natuurlijk vervelend. ,,Maar het is wel superluxe dat we nu samen zijn.’’ Het stel geniet van een ‘heel stille’ kraamperiode. Ze wandelen naar het strand, krijgen cadeautjes. ,,Mensen zetten ze op de stoep en sturen berichtjes. De eilanders zijn heel lief. Ze begrijpen dat ze niet in de kinderwagen mogen kijken en houden afstand.’’

En Auke? Die groeit als kool. ,,Hij is één dag iets afgevallen, daarna alleen maar gegroeid. Hij eet dag en nacht!’’ Wel goed voor zijn moeder, zegt die vrolijk. ,,Want ik val nu af.’’