Japońskie urban legends, cz.3

Tematem wrześniowej akcji „W 80 blogów dookoła świata” organizowanej przez blogerów językowo kulturowych są legendy miejskie. Temat rzeka w każdej kulturze, ale Japończycy osiągnęli w tym zakresie level master i japońskie urban legends to klasa sama w sobie.

Wrzesień kojarzy się ze szkołą, więc z całego wielkiego zbioru japońskich urban legends wybrałam kilka tych związanych ze szkołą. Boicie się?

1. Szkoła (学校) jako taka

Szkoła potrafi być straszna, to wiemy wszyscy ;-) Japońska nawet bardziej, bo obciążenia i bullying większe. I może dlatego nasze szkoły straszą tylko za dnia, w godzinach pracy, a japońskie nocą stają się dodatkowo areną popisów istot nadprzyrodzonych. Istnieje nawet osobna kategoria opowieści o szkolnych duchach: gakkō-no kaidan (学校の怪談). Skąd biorą się w szkołach duchy? Przede wszystkim ze starych cmentarzy, na których te szkoły zbudowano. Nie wiem, skąd wzięto aż tyle starożytnych cmentarzysk do zabudowania szkołami, ale widocznie chcieć to móc. Oczywiście niektóre duchy, jak Kashima-san, o której za chwilę, wybierają sobie to miejsce, bo tak. Pewnie dlatego, że na odludziu trudniej znaleźć ofiarę. Tak czy inaczej, szkoła nocą znalazła się kiedyś w ścisłej czołówce plebiscytu na najupiorniejsze miejsce, przed cmentarzem. Ciekawe?

Jedna z gakkō-no kaidan mówi o chłopcu, który błąkał się po szkole, nie mogąc znaleźć wyjścia. Po pewnym czasie zauważył, że zawsze wraca w to samo miejsce, jeśli skręci w lewo, to tak naprawdę pójdzie w prawo, a jeśli zacznie wchodzić po schodach, to w rzeczywistości z nich zejdzie. W dodatku zaczęła go ścigać tajemnicza istota. Na szczęście odgłos bijącego zegara uświadomił mu, że to jedynie sen. Tylko że chłopiec nie mógł się obudzić i do tej pory błąka się po szkole ze snu… Podobno jeśli ktoś po tygodniu nadal będzie pamiętać tę historyjkę, dołączy do chłopca i więcej się nie obudzi…

A z ruin tej szkoły na Hokkaidō ponoć nikt nie wrócił zdrowy na umyśle (a niektórzy nie wrócili wcale):

2. Hanako-san (花子さん)

Hanako-san to duch nawiedzający szkolne toalety. Wystarczy zapukać trzy razy do drzwi trzeciej kabiny pytając „Hanako-san, jesteś tam?”, żeby ją wywołać. Wtedy zza drzwi kabiny wychyli się (czasem zakrwawiona) ręka ducha. Odważni, którzy zajrzą do środka być może zobaczą rozpływającą się w powietrzu małą dziewczynkę w czerwonej spódniczce albo takąż dziewczynkę wyłaniającą się z sedesu.

Hanako-san bywa nieszkodliwa (straszy tylko obecnością), ale może też przepowiedzieć coś złego, wciągnąć kogoś do toalety (serio-serio) albo zmienić się w trzygłową jaszczurkę i pożreć swoją ofiarę. Pocieszające jest, że jest to duch, który musi być wyraźnie przyzwany. Sama z siebie się nie pojawia. W wolnych chwilach Hanako-san zajmuje się otwieraniem i zamykaniem drzwi od kabin. Czasem też szuka swoich nóg, ale to rzadko i w nielicznych wersjach przekazów (pewnie pod wpływem opowieści o Kashima-san, poniżej). Gdybyście trafili do toalety szkolnej w prefekturze Hyōgo – miejcie się na baczności, bo możecie tam spotkać nie tylko Hanako-san, ale również jej ojca (kabina nr 1), matkę (nr 2), siostrę (nr 4) i brata (nr 5).

A, jeszcze jedno – teraz już wiecie, skąd wzięła się Jęcząca Marta ;-)

3. Kashima Reiko  (カシマレイコ / 仮死魔霊子)

Kolejny szkolny duch toaletowy. Podobno maksymalnie w ciągu miesiąca składa wizytę każdemu, kto przeczyta lub usłyszy historię o niej. I nawet nie trzeba odwiedzać japońskiej szkolnej toalety, bo Kashima-san fatyguje się do ofiary osobiście.

Dlaczego zaczęła nawiedzać akurat szkolne świątynie dumania tego nie wiadomo. Historia mów, że to mściwy duch młodej kobiety z Hokkaido, którą pewnej nocy grupa łobuzów napadła i pobiła. Półprzytomna Reiko, szukając pomocy, wczołgała się a tory, gdzie przejechał ją pociąg, przecinając na pół. Od tej pory duch szuka swoich nóg. Każdemu napotkanemu nieszczęśnikowi zadaje kilka pytań. I tylko udzielenie prawidłowych odpowiedzi ratuje go przed dosłownym powyrywaniem nóg z miejsca, w którym plecy już straciły swą szlachetną nazwę. Warto zapamiętać – za miesiąc będzie jak znalazł: „Gdzie są moje nogi?” – „Na trasie ekspresu Mieshin”; „Kto ci to powiedział?” – „Kashima Reiko”’ „Wiesz jak się nazywam?” – „Kamen Shinin Ma (仮面 ; 死人 ; 魔 – Maska Nieboszczyk Demon)” [absolutnie nie należy odpowiadać „Kashima”]. Czasem Kashima-san utożsamiana jest z dziewczyną, która po śmierci pod kołami metra została teke-teke (テケテケ).

zobacz też:

• Japońskie urban legends, cz.1
• Japońskie urban legends, cz.2
• Japońskie przesądy dotyczące pecha

Dalej głodni wrażeń? Przeczytajcie o innych legendach miejskich z całego świata:

Chiny:

Biały Mały Tajfun – Most Jiaosan

Irlandia:

W Krainie Deszczowców – Irlandzkie legendy miejskie

Kirgistan:

Enesaj.pl – Miejskie legendy od Stambułu do Barnaułu 

Norwegia:

Norwegolozka.com – Tajemniczy gość z Północy

Rosja:

Daj Słowo – Tajemnice energii, czyli moskiewskie legendy miejskie

Szwajcaria:

Szwajcarskie Blabliblu – Szwajcarskie legendy miejskie

Szwecja:

Szwecjoblog – Szwedzkie legendy miejskie przyprawiające o dreszcze

Wielka Brytania:

Język angielski dla każdego – Miejskie legendy w Anglii

ikona wpisu: naosuke ii / CC BY 2.0 [przycięto]

---

Trochę się napracowałam, żeby przygotować dla Ciebie ten tekst. Mam nadzieję, że się udało :-)

Masz pytania? Napisz -> https://japonia-info.pl/kontakt/

Chcesz mieć tak dobry hosting, jak ja: niezawodny i z przemiłą oraz kompetentną obsługą techniczną? KLIKNIJ I SPRAWDŹ!

---

Dostępne na stronach japonia-info.pl materiały przeznaczone są do użytku prywatnego, tzn. że nie możesz ich wykorzystywać ucząc innych albo zamieszczać na swoich stronach poświęconych nauce japońskiego lub czemukolwiek innemu, umieszczać w zbiorach materiałów do nauki (i nie tylko) ani robić z nimi tego, czego nie chciał(a)byś, żeby robiono z Twoją pracą. No chyba, że uzyskasz moją zgodę. Nie możesz też wykorzystywać ich na profilach społecznościowych bez podania źródła wraz z linkiem.

PS: własne hanko zrobisz sobie tu: はんこgenerator (hankogenerator.com)

---