Rutte: ‘Willem, misschien kun je minister van Viruswaanwaarheid worden!’
“Hallo mijnheer Engel.”
“Dag mijnheer Rutte.”
“Zeg mijnheer Engel, wat een toestand… U met uw viruswaarheid en wij met ons beleid… hahaha.”
“Ja, mijnheer Rutte. Maar waarom wilde u dat ik zou komen?”
“Dat is inderdaad raar, hè Willem… Dat ik jou hier vraag, maar… Het zit zo: je doet aan politiek… Zou je eventueel iets voelen… Ik beloof niets en ik ontken dat dit gesprek heeft plaatsgevonden als ze me er naar vragen, maar zou je eventueel iets voelen voor een ministerspost. In het volgende kabinet?”
“Wat zegt u?”
“Een ministerspost. In het volgende kabinet.”
“Bent u gek, mijnheer Mark?”
“Nou, dat was precies het moment waarop ik dacht: we moeten jou er bij hebben, Willem. Ik zit met Ferd Grapperhaus en Hugo de Jonge in het kabinet. Wij zijn net zo gestoord als jij. Daar ben ik achter gekomen.”
“Dus ik, Willem Engel, kan minister worden?”
“Ja. Ik hoorde je tijdens het proces een prachtig woord gebruiken om jouw vereniging mee aan te duiden: viruswaanwaarheid. En ik dacht: misschien kun je minister van Viruswaanwaarheid worden!”
“Je bent gek!”
“Net als jij. Luister, wat mijn kabinet allemaal heeft gedaan, is niet veel gekker dan wat jij wil.”
“Maar ik weet niks van regeren!”
“Jouw verwijt aan ons is dat wij niets weten van regeren.”
“Maar ik geloof niet dat dat virus kwaad kan.”
“Dan laten we jou in de ziekenhuizen onze standpunten uitleggen, waarom we de salarissen in de zorg niet verhogen enzovoort.”
“Waarom moet ik dat doen? Dan word ik ziek?”
“Nee, je wordt niet ziek, want je gelooft toch niet in dat virus?”
“Ik denk dat het een griepje is.”
“Dan krijg je een griepje. En trouwens, we zijn aan het vaccineren.”
“Maar ik ben voor verhoging van de salarissen in de zorg.”
“Misschien vinden we wel een compromis. Sluit je maar bij ons aan.”
“Maar dan word ik onderdeel van het pedofielennetwerk via de pizzakoeriers die betaald worden door Soros.”
“Dan krijg je de kans om dat op te rollen.”
“Dus het is waar? Julie zijn gek!”
“Jij toch ook, Willem?”
“Nee, ik ben niet gek. Ik weet wat de waarheid is.”
“Dat hebben we dan gemeen. Een mooie basis voor samenwerking, Willem.”
“Ik vertrouw je niet, Mark.”
“Ik jou ook niet, Willem.”
“Maar waarom wil je me dan?”
“Dat is politiek, Willem. Politiek is het reguleren van wantrouwen en paranoia.”
Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees al zijn columns terug in het archief.
Reageren? t.holman@parool.nl.