Depressief is iets anders dan eenzaam. Depressie is een stemmingsstoornis en wordt ook wel depressieve stoornis genoemd. Depressie wordt gekenmerkt door een neerslachtige stemming en het verlies aan interesse in bijna alle dagelijkse activiteiten.
Verschillende soorten
Er wordt onderscheid gemaakt tussen lichte, matig ernstige en ernstige depressie; hoewel het onderscheid niet altijd duidelijk is. Het onderscheid is vooral belangrijk voor de soort hulpverlening die toegepast wordt.
Bij een lichte depressie houden de klachten vaak niet langer dan drie maanden aan. Iemand kan meestal zelfstandig of met weinig hulp blijven functioneren. De huisarts kan het beloop van deze klachten in de gaten houden.
Bij een matig ernstige of ernstige depressie gaat het in een aantal weken slechter met iemand, en krijgt hij meer en steeds ernstigere klachten. De kans is klein dat de klachten vanzelf overgaan. Snelle hulp van ervaren hulpverleners is bij deze groep nodig.
Naast deze meest voorkomende depressies, worden er diverse subtypen onderscheiden, zoals postpartum depressie, seizoensgebonden depressie of manisch-depressieve stoornis (bipolaire stoornis).
Oorzaken depressie
Depressie is een complexe aandoening waarbij de hersenen een belangrijke rol spelen. Wetenschappers denken dat depressie ontstaat door een samenspel van biologische, sociale en psychische factoren.
Biologische factoren
Onderzoek heeft laten zien dat hersengebieden die betrokken zijn bij emotie en stemming, zoals de amygdala, bij depressiepatiënten veranderingen vertonen. De hippocampus, betrokken bij het geheugen, lijkt kleiner te zijn bij mensen tijdens een depressieve episode.
Mensen met een andere psychische stoornis of chronische lichamelijke ziekte, zoals dementie of de ziekte van Parkinson, hebben een verhoogde kans op depressie. Depressie kan ook optreden na het oplopen van niet-aangeboren hersenletsel, zoals een beroerte of een hersenkneuzing.
Sociale factoren
Ingrijpende levensgebeurtenissen leiden tot een verhoogde kans op depressie. Denk hierbij aan het overlijden van een naaste, echtscheiding, verhuizing of het uit huis gaan van kinderen. Ook traumatische jeugdervaringen zoals mishandeling verhogen de kans op depressie.
Depressief of eenzaam…
Dat depressie, of misschien ook wel burnout, begrippen zijn die de lading niet dekken. En stel je eens voor dat gebrek aan menselijke verbinding de oorzaak zou kunnen zijn van die ellendige gevoelens. Wat zou dat betekenen voor al die mensen die zichzelf depressief noemen?
In elk geval zou het betekenen dat je moet instemmen met een heel andere visie op depressie.
Dat is een hele omslag. Je bent op eens niet meer slachtoffer van een chemische onbalans, maar slachtoffer van… ja, van wat eigenlijk? Je zou jezelf slachtoffer kunnen noemen van een maatschappij die niet weet wat eenzaamheid is. Of van een maatschappij die mensen uit elkaar drijft. Of van een maatschappij die gewoon nog niet op de hoogte is van wat gebrek aan mensen in je leven met je doet.
Of…
Of je zou kunnen stoppen met jezelf te zien als slachtoffer, en op te komen voor jezelf. Dat valt nog lang niet mee. Maar het biedt wel perspectief. Want in plaats van pillen, die vaak niet eens werken, kun je op zoek naar wat wel werkt. En dat is niet zo moeilijk, als je maar weet wie je daarbij kan helpen.
Het grootste probleem bij depressiviteit is dat je er gewoon geen vertrouwen meer in hebt. Niet in de artsen niet in de pillen en al helemaal niet in die zelfbenoemde Specialisten Eenzaamheid. Dat hoort erbij. Bij chronische depressie. Of bij chronische eenzaamheid. Dat je niemand meer echt vertrouwt. Misschien was dat altijd al je probleem. Dat zou zo maar kunnen.
Toch eens informeren?
Maar hoe dan ook, je wilt ervan af. Dan is het toch wel slim eens te kijken bij wat een specialist eenzaamheid zegt over wat je kunt doen. Of over de oorzaak. Of de gevolgen. En als je er toch wel erg veel in herkent is het misschien het overwegen waard de stoute schoenen aan te trekken en hup te vragen. Stel je eens voor dat het je leven zou veranderen.
Je trekt je terug
Wie in een diepe depressie heeft gezeten weet het: dan kun je niets. Je bent echt niet in staat om met anderen om te gaan, je hebt er totaal geen interesse in. Het teruggetrokken leven dat een depressie je oplevert kan je wel degelijk contacten kosten. Het verandert je. Dat zorgt er ook voor dat de contacten die je voordien had, niet meer hetzelfde voelen. Je moet ze opnieuw opbouwen en daar ontbreekt het je nou net de energie voor. En laten we eerlijk zijn, als je zo in de put zit ben je niet zulk aantrekkelijk gezelschap. het is geen goede uitgangspositie om vrienden te maken. In die zin kan ‘een depressie’, of beter gezegd, depressieve klachten, een aanleiding zijn tot eenzaamheid.
Eenzaamheid is onze maatschappij nog steeds een enorm taboe. Ouderen en gehandicapten, die mogen eenzaam zijn, maar verder… Dat leidt ertoe dat mensen zich wel durven uit te spreken over depressief zijn, maar niet over eenzaamheid. Het is heel goed mogelijk dat veel mensen die klagen over depressieve gevoelens in feite worstelen met eenzaamheid. Als jij hier iets in herkent, vraag jezelf dan af: zou ik gelukkiger zijn met meer of andere, warmere of juist minder, contacten in mijn leven? Als eenzaamheid je probleem is, ligt daar de oplossing in de buurt.
Doe iets!
Aan eenzaamheid is wel degelijk iets te doen. Nee, niet zo maar onder de mensen komen, of naar een club gaan. De sleutel zit in jezelf. Eerst leren wat je nu precies nodig hebt, hoe je in elkaar zit. Zo maar in je eentje dat uitzoeken is een hele toer. Daarom is het verstandig eerst meer te leren over eenzaamheid. En dan kiezen voor jezelf. Voor de hulp die bij jou past. Kijk rond op de site en zoek eerst uit of je nu te maken hebt met depressiviteit of dat je last hebt van eenzaamheid. Hoe dan ook, onderneem actie. Zorg voor jezelf. Jij moet het doen.
