Zwarte Piet is geen discriminatie, maar integratie

De anti-Zwarte-Piet-lobby zet aan tot meer discriminatie. En dat treft wederom de zwarte medemens. De gedachte is, dat er op Zwarte Piet wordt neergekeken als slaaf, en dat zijn huidige identiteit direct gekoppeld is aan het slavernijverleden van Nederland. Maar in plaats van beter wordt het nog erger, als de burgemeester van Amsterdam zich ook maar iets aantrekt van het oordeel van de Rechtbank Amsterdam. Die heeft namelijk bepaald, dat hij zijn oor te luisteren moet leggen bij de bevolkingsgroep die zich gekwetst voelt.

En een moeder in Utrecht wil de zaak aan het College voor de Rechten van de Mens voorleggen.

Stel, dat de Zwarte Piet uitgebannen wordt, dan is het logisch dat de gevoelens van de overgrote meerderheid van de Nederlanders, die geen moeite hebben met de huidige verschijningsvorm van Zwarte Piet, zich opnieuw tegen de gekleurde Nederlanders gaan keren. Immers, zij zijn dan degenen die het Zwarte-Pietenfeest onmogelijk hebben gemaakt. Je kunt dan bijvoorbeeld niet meer naar ex-Surinamers kijken zonder te denken, dat zij het zijn die het Zwarte-Pietenfeest verstoord hebben.

Slavernij

Opnieuw komt uitgerekend de bevolkingsgroep die niet gediscrimineerd wil worden, in een verkeerd daglicht te staan. En aan de kinderen en al degenen die het huidige Sinterklaasfeest prima vinden, moet dan uitgelegd gaan worden, dat het echt niet alle zwarte of gekleurde mensen in Nederland zijn, die tegen ons huidige Sinterklaasfeest zijn, nee, echt niet allemaal. Op z'n best wordt de ene vorm van discriminatie vervangen door de andere. En die laatste is minder zichtbaar, en daarmee gevaarlijker.

Zwarte Piet is geen symbool van de slavernij, en is dat ook nooit geweest. Het is misschien gevaarlijk om het op te merken, maar in Nederland heeft nimmer enige vorm van slavernij bestaan, zoals in Suriname op de plantages. Nederland heeft een zeer bedenkelijke en verwerpelijke geschiedenis op het gebied van slavenhandel en overzeese slavernij, daarover geen misverstand. Maar in Nederland zelf is deze vorm van slavernij nooit zo krachtig aanwezig geweest dat we er nu weerstand tegen moeten bieden. Er is ook geen enkele familie in Nederland die zich schuldig gemaakt heeft aan het houden van slaven in Nederland. De slavernij-gedachte is geïmporteerde discriminatie.

Zwarte Piet daarentegen is integratie van eigen bodem. Ga maar na: het zijn nagenoeg altijd blanke mensen die de rol van Zwarte Piet spelen, en daar ontzettend veel voor over hebben. Honderden mannen, vrouwen, jongens en meisjes kleuren hun huid, en identificeren zich daarmee met de bevolkingsgroepen die eeuwenlang zijn uitgebaat en gediscrimineerd.

Huidskleur

Uit niets blijkt dat deze mensen ook maar een schijn van superioriteitsgevoel hebben ten opzichte van de gekleurde medemens. Als er één ding is waar de gelijkwaardigheid tussen deze bevolkingsgroepen tot uitdrukking komt, is het wel in dit gegeven. Blanken willen zwart worden, niet om het zwart-zijn zelf, maar om een ander doel, dat beide huidskleuren overstijgt: kinderen een fantastische dag bezorgen.

Iedereen kan Zwarte Piet zijn: mannen en vrouwen, jongens en meisjes. Genderverschillen vallen weg, kleurverschillen vallen weg, verschillen in seksuele geaardheid vallen weg, het maakt niet uit of je katholiek aanbidder van de Heilige van Myra bent of protestant het maakt allemaal niet uit. Ook Sinterklaas is zo geschminkt, dat niemand kan zien of horen van welke huidskleur hij (of zij!) is.

De emancipatie die Zwarte Piet als personage heeft meegemaakt, is heel opmerkelijk. Van het stereotype 'negerpage' is hij veranderd in een administratieve, logistieke en leidinggevende persoonlijkheid binnen de feest-entourage. Nergens doet enige Sinterklaas neerbuigend naar zijn Piet(en), en nergens wordt Zwarte Piet als slaaf behandeld.

Zwarte Piet is geen teken van discriminatie, maar van emancipatie en integratie.