Osobowość zależy od kolejności, w której przychodzisz na świat

Osobowość. Analizując temat, jakim jest osobowość, wyobraź sobie przez chwilę, że udajesz się w podróż ze swoim dorosłym już rodzeństwem. Z którą z niżej podanych sytuacji identyfikujesz się najbardziej?

Podróż planowałeś Ty już od wielu tygodni myśląc o wszystkim, co należy zarezerwować: hotel, samochód do wynajęcia, restauracje, itd… Brałeś pod uwagę potrzeby rodzeństwa i pomyślałeś też o potrzebie odseparowania się od realiów codzienności.

W calu przygotowania podróży wyrwałeś żywcem jeden dzień z grafiku. Pośpiesznie przygotowujesz dom na czas swojej nieobecności, dorzucając do walizki rzeczy, o których właśnie sobie przypomniałeś.

Realizacja przygotowanego wyjazdu wydaje Ci się świetną rozrywką. Nie myślisz o kwestiach organizacyjnych, bo sam wyjazd będzie już świetnym przeżyciem. Będziesz miał możliwość śmiać się i spędzać czas z rodzeństwem, co samo w sobie sprawia, że jesteś szczęśliwy.

Czy pierwsza sytuacja wydaje Ci się znajoma? Więc z pewnością jesteś pierwszym z rodzeństwa, który zawitał na ten świat.

Jeżeli bliższa wydaje Ci się sytuacja numer dwa, to prawdopodobnie jesteś ani najstarszy, ani najmłodszy.

Jeżeli natomiast spoglądasz przychylnie na ostatni opis, to jesteś najmłodszym dzieckiem w rodzinie.

Dlaczego kolejność przychodzenia na świat ma tak wielkie znaczenie, jeśli chodzi o naszą osobowość? 

Wielu naukowców zapewnia, że kolejność narodzin w rodzinie jest tak samo ważna jak czynniki genetyczne czy płeć danego człowieka. Takie spojrzenie przywodzi nam na myśl odwieczny konflikt. Czy na osobowość człowieka większy wpływ ma sposób wychowania, czy czynniki naturalne?

Trzeba pamiętać, że w żadnej rodzinie nie istnieje dwoje czy więcej dzieci, które miałyby tych samych rodziców. Dlaczego? Ponieważ rodzice zmieniają się po każdym dziecku. Dzieci nigdy więc nie przyjmują już roli, która została już wypełniona przez poprzednie dziecko w rodzinie.

Tak więc jeśli jako najstarszy opiekowałeś się pozostałym rodzeństwem, to twój młodszy brat nie będzie już tego robił. Przyjmie inną rolę, na przykład zwycięzcy.

Osobowość według kolejności urodzenia

Najstarsze dziecko ma przypisaną z góry rolę, która polega na tym, że staje się zdobywcą, osiąga sukces. Kolejne dziecko cechuje się wyrozumiałością, jest ugodowe i szuka uwagi.

To wielka różnica, dlatego zupełnie słuszny wydaje się wniosek, że kolejność narodzin w rodzinie ma znaczący wpływ na to jak u każdego z dzieci zostanie w końcu ukształtowana jego własna osobowość.

Przyjrzyjmy się zatem nieco bliżej trzem rodzajom osobowości.

Pierwsze dziecko – zdobywca

Pierwsze dziecko często ma więcej wspólnego z innymi dziećmi, również urodzonymi w pierwszej kolejności, niż z własnym młodszym rodzeństwem. Pierworodny jest też tym, który zebrał największą uwagę rodziców, jako pierwsze dziecko, jako ten, który zmienił cały rodzinny profil. 

Osoby te charakteryzują się niezwykłą odpowiedzialnością, są godne zaufania i potrafią się dobrze zachowywać. Dbają o siebie, a także o relacje z innymi, stając się odbiciem własnych rodziców.

Jeżeli jesteś tym, który pojawił się w rodzinie jako pierwszy, z pewnością lubisz zdobywać aprobację wśród innych, a także realizować wysoko postawione cele. Dzieje się tak dlatego, że właśnie taką masz do spełnienia rolę, przydzieloną Ci przez kolejność Twoich narodzin.

Będąc najstarszym z rodzeństwa podświadomie zmierzasz też do dominowania nad swoim młodszym rodzeństwem. Charakterystyczne jest również to, że kiedy na świat przychodzi drugie dziecko, pierworodny czuje się nieco zagubiony i odczuwa pewien rodzaj straty.

Traci możliwość pozostawania tym jedynym hołubionym dzieckiem i skupiania całej uwagi rodziców wyłącznie na sobie. Jednak wszystko, czego się jak dotąd nauczyli pomaga im szybko i stabilnie dostosowywać się do zachodzących zmian.

Drugie dziecko – pacyfista

Dzieci, które przychodzą na świat w drugiej kolejności są zazwyczaj wyrozumiałe, skłonne do współpracy i potrafią się przystosować. Czasem można u nich jednak zauważyć skłonności do rywalizacji.

Zależy im na równości i pracują w rodzinie jako ci, którzy walczą o to, by każdemu członkowi rodziny została oddana sprawiedliwość. Mają zazwyczaj bliski krąg przyjaciół, którzy stają się dodatkową częścią rodziny.

Skupiają na sobie mniejszą już cząstkę uwagi rodziców i w rezultacie ci bliscy przyjaciele stają się tymi, którzy uzupełniają ten brak w relacji z rodzicami. Dojrzewają nieco później, nie zmienia to jednak faktu, że są zdolni osiągać sukces.

Przeczytaj również podobny artykuł: Kłótnie rodziców – o tym, jak bardzo cierpią dzieci…

Mając predyspozycje do prowadzenia udanych negocjacji, zdobywają taką ilość uwagi otoczenia, jaką tylko uznają za stosowną i potrzebną.

Pierwsze i drugie dziecko nigdy nie będą dobre w tym samym. Charakterystyka pierwszego dziecka wydaje się być zupełnie przeciwstawna temu, czym cechuje się drugie.

Ponieważ drugie dziecko zmuszone jest nauczyć się w rodzinie prowadzenia negocjacji w celu zdobycia uwagi rodziców, jest lepiej przygotowane do tego, by w dorosłym życiu osiągać sukces w dziedzinach związanych właśnie z negocjacją i przedsiębiorczością.

Najmłodszy – ten, który zawsze świętuje

Jeżeli jesteś tym najmłodszym dzieckiem to, ponieważ rodzice spełnili się już w roli rodziców i opiekunów, co czyni ich nieco bardziej tolerancyjnymi, nie będą już tak bardzo patrzeć Ci na ręce, na każdy stawiany krok.

To sprawia, że trzecie czy też najmłodsze dziecko szybko uczy się zdobywać uwagę otoczenia. Robi to na bazie sympatii, a także osobistego uroku. 

Cieszy się o wiele większą wolnością, niż to było w przypadku starszego rodzeństwa. Jest bardziej niezależne. Większa nić porozumienia łączy je zawsze z dzieckiem pierworodnym, jako że oboje stają się specjalistami w tym, co ekstremalne.

Szybko uczą się swojej roli i miejsca, jakie będą zajmować w rodzinie. To z kolei sprawia, że czują dużą miarę poczucia bezpieczeństwa.

Ich osobowość sprawia, że jako dorośli wybierają profesje związane z aktorstwem, komedią, stają się dyrektorami, pisarzami i realizują się w tego typu zajęciach. Mogą być też dobrymi lekarzami i profesorami. Elastyczność ich rodziców ułatwia im wolność wyboru i realizowanie własnej kreatywności personalnej.

Mają na sobie mniejszą odpowiedzialność i dlatego szukają doznań i przeżyć w sposób odpowiedzialny.

Co z jedynakami?

Jesteś jedynym dzieckiem w rodzinie? Jedynacy rosnąc w otoczeniu dorosłych osiągają większy stopień dojrzałości. Dzięki temu wygrywają w dziedzinach wymagających użycia inteligencji, a także wygrywają z jakąkolwiek trudnością wynikającą u innych z tego, że osobowość kształtuje się według kolejności przyjścia na świat.

Spędzenie większości czasu w pojedynkę doprowadza ich do geniuszu, kreatywności i do tego, że wierzą w swoją niezależność. Mają wiele wspólnego z rodzicami, często podążając za nimi w obranej przez nich karierze.

Zachęcamy Cię, żebyś przy następnym rodzinnym spotkaniu zamienił się na kilka chwil w bacznego obserwatora. Spróbuj porównać stan Twojej rodziny z tym, czego właśnie się dowiedziałeś czytając ten artykuł. Z pewnością dostrzeżesz wiele wspólnego. A Ty, którym jesteś dzieckiem?