Scrum-volgens-het-boekje

Nog niet zo lang geleden werd ik gebeld door een recruiter. Het is hem ter ore gekomen dat ik verstand heb van agile en Scrum. Of ik een review kan doen op de werkwijze van zijn werkgever. Ze zitten vast en komen niet verder.

Ik ben benieuwd. Als organisaties agile in een adem noemen met vastzitten, ben ik altijd gefascineerd. Ik ga er goed voor zitten en vraag de recruiter me iets meer te vertellen over hun werkwijze. “We werken hier met tien teams,” vertelt hij enthousiast, “en we doen al zeven jaar Scrum!”

“In dat geval is een review snel gedaan,” antwoord ik direct. “Jullie doen het niet goed,” glimlach ik.

Even is het stil. Ik hoor de hersenen van mijn gespreksparnter aan de andere kant van de lijn kraken. We doen toch Scrum? En scrummen is toch goed? Wat doen we dan verkeerd?

“Laat ik het uitleggen,” zeg ik voorzichtig. “Jullie zijn een klassiek geval van het Scrum-volgens-het-boekje-syndroom.”

In 2001 schreef een groep ruziënde slimmeriken een stuk proza dat bekend werd als het Agile Manifesto. Alhoewel iedere zichzelf respecterende middelmanager tegenwoordig te pas en te onpas de statements uit het manifest citeert, gaat vrijwel iedereen voorbij aan de zin die het manifest opent. We are uncovering better ways of writing software by doing it and helping others to do it.

Er zijn bestaan in de wereld talrijke agile werkwijzen. Scrum is er daar een van. De meest gebruikte weliswaar, maar lang niet de enige. In het DNA van al deze agile werkwijzen ligt het kernwoord uit die vergeten zin uit het manifest verankerd. Uncovering. Meer dan werken in teams, in sprints, met backlogs, user stories en stand-up meetings beschrijft dat ene woord waar agile over gaat. Leren.

Agile gaat over iedere dag leren hoe je als team en individu beter kunt worden in wat je doet; in hoe je het doet. Of je nu software ontwikkelt, marketing bedrijft, schepen bouwt of supermarkten uitbaat. Agile werken gaat over leren.

En dat is nu precies wat organisaties die Scrum-volgens-het-boekje doen zijn vergeten. Voor hen is Scrum een handleiding geworden, een proces met verplichte rituelen, procedures en technieken. Waarin teams worden afgerekend op het niet correct vastleggen van stories in Jira. Waar consultancyfirma’s veel geld verdienen aan het implementeren van agile maturity models. Of waar CEO's van verzekeringsmaatschappijen er dagelijks persoonlijk op toe zien dat stand-up meetings niet langer dan een kwartier duurden.

Te vaak is het implementeren van Scrum een doel geworden, en is agile werken geen middel meer om te leren gezamenlijk beter te worden. Al zeven jaar Scrum doen is geen achievement. Het is een signaal van niet meer evolueren. Het representeert stilstand. En dat is het tegenovergestelde van wat agile beoogt.

Weer is het stil aan de andere kant van de lijn. Een leermomentje? Ik hoop het.

Sander Hoogendoorn.

Meer lezen? www.sanderhoogendoorn.com