En dan hebben we het ineens over Atlantis, Ja, hoor, Atlantis… De filosoof Plato had het al over een in het westen in de grote zee gelegen eiland, genaamd Atlantis, waar mensen bovengemiddeld oud werden, oogsten meerdere keren per jaar plaatsvonden, veel verschillende vruchten groeiden, metalen aan de oppervlakte zouden liggen en waar 20.000 torens stonden.
Vergelijk nu hotelprijzen in Den Haag
Ligt op Sardinië een tweede Pompeï?
Alleen daarom al: grote kans dat Sardinië dat eiland is; het kan bijna niet anders. De Atlantis-vernietigende grote golf, een oorvijg van Poseidon, die veel zou hebben weggevaagd. Je kan het wel zien in het landschap, vooral tegenwoordig met de drones die de vele overspoelde complexen laten zien. Krantenkoppen rond de verbluffende drone-foto-tentoonstelling Sa Unda Manna (De Grote Golf) spreken zelfs van ‘ligt hier op Sardinië nou eigenlijk een tweede Pompeï’?
Cameron op zoek naar locatie voor film over Atlantis
Avatar- en Titanic-regisseur Cameron was er kortgeleden op zoek naar mogelijke locaties om een aflevering over Atlantis te filmen. Bij een interview over dit nieuwe archeo-astronomisch meesterwerk zie je hem met moeite zwijgend zijn geloofwaardigheid internationaal bewaken; in gedachten al bezig met een huisje te kopen op Sardinië, misschien wel als investering. Hij liep verbaasd rond bij een nuraghe torencomplex dat ingenieus en sierlijk alle mogelijke zonnewendes en equinoxen registreert. Een nu nog internationaal onbekende bezienswaardigheid, straks waarschijnlijk behorend bij de wereldtop.
Een torencomplex op Sardinië lijkt een weerspiegeling van de Plejaden ?
En het is inderdaad speculatief, nu in ieder geval nog wel, maar zou een torencomplex uit de oudheid op Sardinië samen met andere in de buurt nou echt toevallig de met het oude Atlantis verbonden Plejaden-sterrenconstellatie op aarde weerspiegelen? Nuraghe Santu Antine is de grootste, zoals in de Plejaden ook de ster Alcyon de felste is. De omcirkelde stippen zijn nuraghes, veel te dicht op elkaar om forten te zijn.
Moedergodin, Dea Madre
Sardinië moet van oudsher matriarchaal zijn ingericht, het heeft ook nu nog matrilineaire trekken. De Moedergodin, ´Dea Madre´, die de inspiratie was voor de latere Griekse Demeter, is nog steeds belangrijk. Begin over de Dea Madre en ogen gaan oplichten, met ja, eigenlijk, gewoon simpele, pure liefde. Ze wordt niet luid geëerd, maar diep van binnen erkend door de Sardijnen. Er zijn op het eiland zelfs diverse heksenmuseums, vrouwelijke sjamanen, krachtige vrouwen die de matriachale cultuur lijken te bevestig.
Naast en samen met het vrouwelijke is er het mannelijke. Zie bijvoorbeeld de stenen ‘reuzen’-graven zoals wij de hunebedden hebben liggen; ze zouden de mannelijk viriele stierenhoorn weergeven, en tegelijkertijd zie je er, van bovenaf gezien, de vrouwelijke halve maan, of een vrouw die leven opneemt, verwekt en opnieuw baart. Het dansen in de dorpen doen ze naast elkaar, schouder aan schouder, samen verbonden. De vrouw niet minder dan de man, de man niet minder dan de vrouw. Geen verleiding, wel saamhorigheid.
De verbondenheid met de natuur op Sardinië
Hart en ziel Sardinië zie je ook op de vele dorpsfeesten rondom lokale producten, google maar eens naar ‘sagra + Sardegna’, en er verschijnen er te veel om op te noemen. In een sfeer van dorpsverbondenheid zijn het odes aan de gezamenlijke vruchten van het land, te vergelijken met de heidense carnavals, odes aan seizoenswisselingen en de omgang met de natuur. Grote kans dat je onderweg tijdens je vakantie een dorpsfeest tegenkomt en dat je bijzondere culturele ontmoetingen meemaakt. Bijvoorbeeld met de man die samen met zijn zoons tot UNESCO-erfgoed is uitgeroepen, vanwege de zeer specifiek gestemde schapenbellen die zij maken, ook gebruikt dus in de carnavalskostuums. Of anders de man die oeroude Sardische symbolen laat voortleven in de materialen die hij bewerkt. Er zijn veel zeer begaafde en toch zo bescheiden, en sowieso gastvrije, mensen.
Aan tafel op Sardinië
Hart en ziel Sardinië zie je ook aan tafel, bij een agriturismo bijvoorbeeld, vele zijn nog zoals het oorspronkelijk bedoeld was: liefdevol. Vaak hebben ze slechts een paar kamers maar vooral een keuken die het eten enkel met liefde klaarmaakt en opdient.
Want het zijn de paddenstoelen die broerlief gisteren plukte. De artisjokken van eigen land. Je zult merken dat ze niet zomaar wat op tafel zetten: ‘Dit is onze x, of, die maakten we zelf of kregen we vanochtend van mijn y. En dit product z maken we hier in deze streek zo en die maken we eigenlijk ook rondom gebeurtenis a’. Letters in te vullen door de spreker.
Ze houden van de term ‘chilometro zero’, nul kilometer, alles dicht uit de buurt. Ze houden uitstekend rekening met vegetariërs en veganisten, gebruiken het liefst granen die ‘hier vanouds voorkwamen, bijna verloren waren maar wij hebben ze hier weer teruggebracht.’ De wijn en likeur zijn veelal zelf gemaakt en worden met trots opgediend. Ook rondom het brood en de toetjes hangt symboliek, verwijzend naar de geestenwereld, de rituelen, de belangrijke momenten in het leven, of een herinnering aan vorige levens.
Sardinië: verhalen, mysteries, ontdekken, herinneren
Tip: ga elke dag op ontdekking, naar weer een bijzondere plaats. Elke dag weer een pareltje, veelal verbonden met de uniek diepe beschaving, die hier zo aan de oppervlakte ligt of net daaronder, teveel om met onze middelen op te kunnen graven. Maar de vaak zeer zichtbare sporen, resten, delen van de monumenten, spreken boekdelen, als je de verhalen weet, leest, laat binnenkomen. Je kunt het natuurlijk wegzetten als een zootje stenen en 99% (zonder overdrijven) moet nog (verder) worden opgegraven, maar als je alleen al de enorme toewijding beseft.
Inzichten die je graag levend houdt. Hier, op dit eiland, is iets bijzonders aan de hand geweest. Een eiland vol verrassingen en ontdekkingen. Waar een bijzondere uiterlijke reis ook innerlijk gaat uitwerken. Tussen al die mysteries en verhalen dienen vanzelf eigen persoonlijke momenten van bezinning, inzicht, verbondenheid, her-innering, her-ontdekking zich aan. En goede persoonlijke voornemens aan het eind: this I want to keep alive, ook thuis, van binnen, voorgoed.
Blue zones
En dan hebben we het niet eens gehad over waardoor Sardinië een van ’s werelds 5 Blue Zones is, tenminste, bepaalde dorpen, hoor. Met uitzonderlijk veel zeer vitale 90- en zelfs 100-jarigen. Nee, en het zit ’m niet in de olijfolie en de zon en andere Mediterrane dingen. Want 3 van de 5 Blue Zones liggen ver van deze zee vandaan. Wel in lifestyle-aspecten en voedingskeuzes die ook naar ons stedelijke Westen prima te vertalen zijn. Schijnen we een volgende keer ons licht op!
Vergelijk nu hotelprijzen in Den Haag